Vandaag is het precies twee jaar geleden, dat ik compleet gestresst door mijn huis liep. Mijn zusje had weeën en dat was het laatste dat ik hoorde… Urenlang wachten op dat verlossende telefoontje. Ik werd gek van de stilte…
Uiteindelijk (aan het eind van de middag) werd ik gebeld. Ik pakte mijn cameratas, die uiteraard al klaar stond, en stormde naar het ziekenhuis. Wachten op de lift duurde me te lang, dus ik rende de trap op, stormde de verloskamer binnen en daar was ze: Sayuri. Ik sloot mijn kersverse nichtje voor het eerst in mijn armen.
Sayuri, vandaag word je al 2. Ik schrik ervan hoe snel de tijd gaat. ‘k Ben een apetrotse oom. Van Harte Gefeliciteerd, lieve schat!
Ooooooh wat een lieve blog….!
X Miekkk
@Miek: Thanx! 🙂
Wat een dropje!!!
Gefeliciteerd trotse oom…
@Serena: Thanx! 🙂
*traantjes*
@Susan: Ik hoop dat dat huilen is van blijdschap. 😉
gefeliciteerd trotse oom
@Wendy: Dank je wel. 🙂
Oh wat verwoordt je het prachtig zeg!!!!
Tot tranen geroerd!!!!
Sayuri (en Leah) wees geprezen met zo’n oom!!!
@Virgenie: Dank je wel. 🙂
Dat waren de woorden voor mij. Nu ga ik verder met de daden. Op naar Susan 😉