Recent vertelde ik je al over mijn groeiende interesse voor straatfotografie. Niet dat ik er dagelijks mee bezig ben. Maar ik probeer wel regelmatig dingen vast te leggen waar ik ‘tegenaan’ loop. Het mooie aan straatfotografie vind ik: Het kan
Al jong was ik liefhebber van muziek. Ik leerde nooit om een instrument te bespelen, daarom werd ik al op jonge leeftijd DJ. Bestaande muziek mixen en mensen entertainen met muziek vond ik geweldig. Hierdoor draaide ik in de jaren ’90 regelmatig op feesten en heb ik in Heerlen in diverse uitgaansgelegenheden als DJ gewerkt….
Ooit was ik er zeer actief in, vooral in combinatie met urbex-fotografie: HDR. Op bijne elke foto paste ik deze techniek toe. En zo creëerde ik de ideale belichting voor wat ik wilde weergeven. Gewoon, omdat het kan. Naarmate de jaren verstrijken, ontdek ik dit:
In het dagelijks leven werk ik als software-ontwikkelaar. Dat vind om allerlei redenen een mooi vak. En nee, ik ga hier nu niet uitgebreid opsommen, waarom ik dat vind. Nou ja, op één uitzondering na. Eén item wil ik wèl uitlichten. Iets dat de laatste 15 tot 20 jaar een enorme groei heeft doorgemaakt, mede…
Toen ik meer info zocht over straatfotografie, raakte ik al snel verzeild in papieren fotoboeken van de bekende straatfotografen, zoals Henri Cartier-Bresson. Daarnaast ontdekte ik diverse blogs van straatfotografen van nu, die het doen op ‘hun manier’. En niet alleen deze blogs waren interessant. Ook het grote aantal